جمهوری کره 대한민국 کره جنوبی
پرچم نشان
شعار ملی: 널리 인간 세계를 이롭게 하라 به تمامی انسان‌ها فایده برسانید
سرود ملی: Aegukga
پایتخت (و بزرگترین شهر)		سئول ۳۷°۳۵′ شمالی ۱۲۷°۰′ شرقی
زبان رسمی		کره‌ای
نوع حکومت		جمهوری
نام حاکمان  • رئیس جمهور • نخست وزیر		پارک گون-هه کین مال-کوم
مساحت
-	مساحت	۹۹٬۶۴۶کیلومتر مربع (۱۶۸ام)
-	‌آب‌ها (٪)	۰٫۳
جمعیت
-	سرشماری	۴۹٬۰۲۴٬۷۳۷  (۱۰۸ام)
-	تراکم جمعیت	۴۸۰‎/km۲‏ (۱۹ام)
تولید ناخالص داخلی	(تخمین ۲۰۰۶)
-	مجموع	۱٫۱۹۶ بیلیون دلار (یازدهم)
-	سرانه	۲۴٬۵۰۰ دلار (۳۴ ام)
شاخص توسعه انسانی (۲۰۰۶)		۰٫۹۱۲ (بالا) (۲۶ام)
واحد پول		وون (₩) (KRW)
منطقه زمانی		UTC (ساعت جهانی+۹)
-	تابستانی (DST)	CEST (ساعت جهانی)
دامنه اینترنتی		.kr
پیش‌شماره تلفنی		+۸۲

کره جنوبی که با نام رسمی جمهوری کره (به کره‌ای: 대한민국) نیز شناخته می‌شود، کشوری است در بخش جنوبی شبه‌جزیره کره در شرق آسیا. پایتخت آن شهر سئول است.

تاریخ

برای آگاهی از تاریخ شبه جزیره کره پیش از جدایی دو کره به کره شمالی بنگرید.

در پی جنگ جهانی دوم، سربازان شوروی و آمریکا به ترتیب بخش‌های شمالی و جنوبی کشور را به کنترل خود درآوردند. با وجود به رسمیت شناختن اولیهٔ کرهٔ متحد در اعلامیهٔ قاهره، خصومت فزایندهٔ جنگ سرد، سرانجام به تشکیل دو دولت جداگانه با ایدئولوژی‌های مختص خود منجر شده و تقسیم کره به دو موجودیت سیاسی مجزا را باعث گشت: کره شمالی و کره جنوبی. در شمال، یک پارتیزان ضد ژاپن و فعال سابق کمونیست، کیم ایل سونگ و در جنوب یک رهبر سیاسی دست راستی و تبعیدی، سینگمان ری به عنوان رئیس جمهور به قدرت رسیدند.

در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۵۰ کرهٔ شمالی با هجوم به کرهٔ جنوبی، جنگ کره را آغاز نمود. سرانجام و پس از پیشرفت‌های زیاد از هر دو طرف، جنگ به بن‌بست رسید. صلح موقت سال ۱۹۵۳ که هیچگاه توسط کره جنوبی امضا نشد، شبه جزیره را در امتداد منطقه بی‌طرف در نزدیکی خط سر حدی در حدود عرض جغرافیایی ۳۸ درجه به دو نیم تقسیم کرد. تا کنون هیچ معاهده صلحی امضا نشده و دو کشور از نظر حقوقی هنوز در جنگ هستند.

تاریخ کره
پیش از تاریخ  دوره جولمون  دوره میومان گوجوسان (جوسان کهن) ۲۳۳۳ تا ۱۰۸ ق.م.  استان جین نخستین سه امپراتوری: ۱۰۸ تا ۵۷ ق.م.  بویو ، اوکجه ، دونگایی  سم‌هان: ما, بایون, جین سه امپراتوری: ۵۷ ق.م. تا ۶۶۸ میلادی  گوگوریو ۳۷ ق.م. تا ۶۶۸ میلادی  باکجه ۱۸ ق.م. تا ۶۶۰ میلادی  سیلا ۵۷ ق.م. تا ۹۳۵ میلادی  گایا ۴۲ تا ۵۶۲ استان‌های شمالی-جنوبی: ۶۹۸ تا ۹۳۵  سیلا متحد ۶۶۸ تا ۹۳۵  بالهایی ۶۹۸ تا ۹۲۶  آخرین سه امپراتوری ۸۹۲ تا ۹۳۵   گوگوریو جدید, باکجه جدید, سیلا گوریو ۹۱۸ تا ۱۳۹۲ جوسان ۱۳۹۲ تا ۱۸۹۷ امپراتوری کره ۱۸۹۷ تا ۱۹۱۰ سلطه ژاپن ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۵  دولت موقت جمهوری کره ۱۹۱۹ تا ۱۹۴۸ تقسیم کره ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸ کره شمالی، کره جنوبی ۱۹۴۸–تاکنون  جنگ کره ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳
فهرست پادشاهان گاه‌شمار تاریخ نظامی تاریخ نیروی دریایی تاریخ علم و فناوری
درگاه کره این جعبه: نمایش • بحث • ویرایش

سیاست

حکومت این کشور جمهوری است. قوه مقننه از یک مجلس ملی با ۲۳۱ عضو (برای یک دوره شش ساله) تشکیل گردیده‌است. قانون اساسی موجود در سال ۱۹۴۸ تدوین شده و در سال ۱۹۷۲ اصلاحاتی بر آن افزوده گردیده‌است.

احزاب مهم ان عبارت‌اند از: حزب جمهوری دموکراتیک (DRP) حزب دموکراتیک جدید و حزب دموکراتیک عدالت.

کره جنوبی در سال ۱۹۴۵ مستقل شده و روزهای ملی آن ۱ مارس و ۵ اوت است.

علاوه بر عضویت در سازمان ملل، در سازمانهای زیر نیز عضویت دارد: آدب - آسپاک - سی سی دی - اسکاپ - فائو - گات - یااآ - ایکائو - بانک جهانی - ایفک - ایمکو - ایمف - ایتو - اونکتاد - یونسکو - یوپو - وهو - ومو.

جغرافیا

کره جنوبی با ۹۸۴۸۴ کیلومتر مربع وسعت (صد و سومین کشور جهان) در نیمکره شمالی نیمکره شرقی در شرق قاره آسیا در کنار دریای زرد (در مغرب) ژاپن (در مشرق) و چین شرقی (در جنوب) و در همسایگی کشور کره شمالی در شمال واقع شده‌است. کره جنوبی کشوری نیمه کوهستانی بوده و ارتفاعات آن عمدتاً در نواحی مرکزی و شمال شرقی واقع شده‌اند (از جمله کوهای تیسماک). جلگه‌ها در آن وسعت فراوانی داشته و مهم‌ترین رودهای آن عبارت‌اند از: سومجینوکوم هان پوکهان و ناکتونگ. دارای جزیره‌های فراوانی بوده و جنگلها در آن وسعت زیادی دارند. آب و هوای آن گرم و مرطوب و پرباران است.

تقسیمات کشوری

شهرهای مهم

پایتخت این کشور شهر سئول (نه میلیون وششصد هزار نفر در سال دو هزار پنج) بوده و پرجمعیت ترین شهرها عبارت‌اند از: پوسان (۳٬۷۰۰٬۰۰۰), دائجو (۱٬۳۰۹٬۰۰۰), اینچئون (۷۹۷٬۰۰۰) و کوانگجو (۶۰۶٬۵۰۰ نفر).

کرهٔ جنوبی بخش جنوبی [شبه جزیره کره] که تقریباً ۱۱۰۰ کیلومتر طول دارد را اشغال نموده‌است.

این شبه جزیرهٔ کوهستانی از غرب در کنار دریای زرد و از شرق در مجاورت دریای ژاپن (دریای شرق) قرار دارد. در جنوب این شبه جزیره، تنگه کره و دریای جنوب چین واقع شده‌اند.

کل مساحت کشور، ۰۳۲/۱۰۰ کیلومتر مربع می‌باشد. کره جنوبی را می‌توان به ۴ منطقهٔ کلی تقسیم نمود: منطقهٔ شرقی که دارای رشته کوههای مرتفع و ساحل مسطح است، منطقهٔ غربی با ساحل سطح و وسیع که حوزهٔ آبگیر رودخانه‌ها است و دارای تپه‌های دوار می‌باشد، منطقهٔ جنوب غربی با کوه‌ها و دره‌ها و منطقهٔ شمال شرقی که حوزهٔ وسیع رودخانهٔ Nok dong است.

نوع زمین در کره جنوبی بیشتر کوهستانی است که بیشتر آن قابل کشت نمی‌باشد. زمین‌های پست عمدتاً در غرب و جنوب شرقی این کشور واقع شده‌اند و تقریباً۳۰٪ کل مساحت کشور را تشکیل می‌دهند. تقریباً سه هزار جزیره که بیشتر انها کوچک و غیر مسکون می‌باشند در سواحل غربی و جنوبی این کشور واقع شده‌اند. استان Jeju تقریباً در ۱۰۰ کیلومتری جنوب ساحل کره قرار دارد که بزرگترین جزیرهٔ این کشور می‌باشد و که مساحت آن ۸۴۵/۱کیلومتر مربع است. Jeju همچنین مکان قرار گیری مرتفع‌ترین نقطه کرهٔ جنوبی Hallasa می‌باشد که دارای ارتفاع ۱۹۵۰ متر از سطح دریا است.

جزایر Liancourt Rocks و vlleungdo شرقی‌ترین و Socotra Rock جنوبی‌ترین جزایر کرهٔ جنوبی می‌باشند.

کرهٔ جنوبی دارای ۲۰ پارک ملی و چندین مکان طبیعی ملی مانند Boseon و همچنین پارک اکولوژیکی خلیج Sun cjeon دراستان Jeohha جنوبی می‌باشد

بنادر

بنادر مهم کره جنوبی عبارت‌اند از: پوسان در ساحل دریای ژاپن و اینچون در ساحل دریای زرد.

بر اساس آخرین تقسیمات کشوری کره جنوبی از ۹ استان و دو شهر ویژه تشکیل گردیده که زیر نظر فرماندار انتصابی دولت مرکزی اداره شده و مشخصات آن به شرح زیر می‌باشد:

اقتصاد

کرهٔ جنوبی دومین رشد سریع اقتصادی دنیا در ۴ دههٔ اخیر را دارا می‌باشد. این پیشرفت قابل توجه که کرهٔ جنوبی را در کمتر از نیم قرن بدل به کشوری پیشرفته و ثروتمند نمود، اغلب معجزهٔ رودخانهٔ هان نامیده می‌شود و در مجامع بین‌المللی صفت "ببر آسیاً را برای این کشور به ارمغان آورده‌است.

امروزه اقتصاد موفق کرهٔ جنوبی الگویی برای بسیاری از کشورهای در حال توسعه‌است. کرهٔ جنوبی اکنون دارای اقتصاد توسعه یافتهٔ چندین هزار میلیارد دلاری است و یکی از اعضای OECD می‌باشد و توسط بانک جهانی جزءاقتصادهای با در آمد بالا و از دیدگاه IMF و CIA به عنوان یکی اقتصادهای پیشرفته طبقه بندی شده‌است و در همین راستا سئول، پایتخت این کشور یکی از ده شهر برجستهٔ اقتصاد ی و مالی جهان است. کرهٔ جنوبی علی‌رغم کمبود منابع طبیعی و دارابودن کمترین مساحت در میان کشورهای گروه G ۲۰ به عنوان یکی از اقتصادهای نیرومند دنیا تلقی می‌شود. اقتصاد کرهٔ جنوبی، چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا و سیزدهمین در دنیاست. همانند آلمان غربی و ژاپن، صنعتی سازی سریع از دههٔ ۱۹۶۰ کرهٔ جنوبی را به یکی از بزرگترین کشورهای صادر کننده در جهان تبدیل نمود. این کشور هفتمین شریک بزرگ تجاری آمریکاست. کرهٔ جنوبی دومین میزان ذخایر را درمیان کشورهای توسعه یافته داراست و همچنین ششمین ذخایر ارزهای خارجی را در جهان داراست. با وجود دارا بودن وضعیت توسعه یافته، کرهٔ جنوبی حرکت خودرا به سوی رشد اقتصادی سریع همراه با بالاترین میزان تولید ناخالص ملی، صادرات و تولیدات صنعتی در جهان توسعه یافته را ادامه می‌دهد. در اکتبر سال ۲۰۰۸،IMF پیش بینی کرد که اقتصاد کره جنوبی در سال ۲۰۰۹ از کانادا و در سال ۲۰۱۱ از اسپانیا پیشی خواهد گرفت و سرانهٔ تولید ناخالص این کشور در سال ۲۰۰۹ از نیوزلند، در سال ۲۰۱۲ از ایتالیا و در سال ۲۰۱۳ از اسپانیا بیشتر خواهد شد

در سال ۱۹۹۶ کرهٔ جنوبی یکی از اعضای OECD پیمانی برای رشد اقتصادی بیشتر گشت. کرهٔ جنوبی همانند بسیاری دیگر از همسایه‌های آسیایی خود، متحمل بحران اقتصادی سال ۱۹۹۷ آسیا شد. اما این کشور قادر گشت که دوباره برخیزد و پس از یک ترمیم سریع به رشد خود به سوی یکی از قدرت‌های عمدهٔ اقتصادی ادامه دهد.

مردم و فرهنگ

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کره جنوبی موجود است.

از سال ۱۹۴۵ که دو کره جدا شدند تغییرات فرهنگی ای را تجربه کرده‌اند ولیکن فرهنگی مشترک داشته‌اند. به نظر تاریخی، کره جزوی از همسایهٔ بزرگترش چین بوده‌است. کره هیچ وقت نتوانسته که از این حیث جدا از چین باشد. در برنامه‌های فرهنگی و آموزشی، وزیر فرهنگ کره هم به هنر سنتی و هم به هنر مدرن افراد را تشویق می‌کنند. هنر سنتی تحت تاثیر کنفسیوسی و تائویسم بوده. سفالگری کره نظیر جوسون، بیکجا، بونچونگ و گوریو در عالم زبان زد است. معماری آنان با توجه به این که کره در تاریخش ویرانی و سازندگی زیادی را تجربه کرده‌است، آمیزه زیبایی از ترکیب طبیعت با معماری به وجود آمده‌است. پشت بام کاهگلی و سامانهٔ دوبنده دار (شبیه هلال) و زمینی آن که توسط اوندول فرا گرفته شده و گرما داده شده‌است. کمال هنرشان را می‌توان در ۹ اثر به ثبت رسیده در یونسکو مشاهده کرد.

اکثریت نژادی این کشور را کره‌ای‌ها تشکیل می‌دهند. ۴۶٫۵٪ ازمردم این کشور بی دیننند^[۱] ولی مابقی مردم آن اکثراً پیرو آئین‌های بودائی، کنفوسیوسی، چوندوگیو و مسیحی پروتستان و کاتولیک هستند. زبان رسمی ورایج زبان کره‌ای است.^{[نیازمند منبع]}

نمودار دین در کره جنوبی

جستار وابسته